"Yaşamın herhangi bir noktasında hepimiz bir krizle karşı karşıya kalabiliriz"
Irvin Yalom'un Aşkın Celladı kitabından alıntı bir cümle.... Yaşamımız hikayelerden ibaret; büyüme, aşık olma, acı çekme... Önce okulda, sonra kariyerde başarı.... Sevgi, saygı, hoşgörü, güven, özlem... Öfke, kızgınlık, kafa karışıklıkları... Sonra özgürlük, istisnasız her yaşta ve her koşulda vazgeçemediğimiz, hep bizim olsun istediğimiz... Kendi hayatının lideri olmak ister her insan, bunu ister her davranışına yansıtır, ister içselleştirir, ama illa ki yaşamının önemli bir parçasıdır... Severim ben de özgür olmayı, en azından düşüncelerimde...
Hayatın karşımıza çıkardıklarını düşünüyorum da, bunca talepkar yaratıklar olmamıza rağmen, hayatın karşımıza çıkardıklarını ciddiye mi alalım, yoksa gülüp geçelim mi? Derin bir konu aslında, felsefe konusu, bilmem bu konuda söyleyecek bilimsel sözü olan insanlar ne derler, ben kendime bakayım... Ben derim ki, ciddiye aldıklarım, iki gün sonra, gülüp geçilesi hale geliyor :)